Σωτήρης Παραδείσης: «Γαστρονομικός προορισμός και όχι μόνο, η Βολισσός της Χίου»

Μιλάει για τον τόπο του, τη Βολισσό της Χίου, και το χάρισµά της να µαγεύει µε την οµορφιά της όποιον βρεθεί εκεί και αγναντέψει τη θάλασσα, µέχρι εκεί όπου η θωριά της σµίγει µε τον ουρανό. Την παροµοιάζει µε τους στίχους του µεγάλου Έλληνα ποιητή: «Αυτός ο κόσµος, ο µικρός, ο µέγας».

Εκεί όπου ανάµεσα σε αιωνόβια πλατάνια βρίσκεται χτισµένο το µοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας, της πολιούχου του νησιού. Εκεί απ’ όπου κατάγεται και ο νυν υφυπουργός Άµυνας των ΗΠΑ, Μιχαήλ Κράτσιος-Κοτσακάς, που αποτελεί καµάρι για όλους τους συγχωριανούς του.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΟΕ∆ΡΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΒΟΛΙΣΣΟΥ

στη ΒΙΚΥ ΚΑΛΟΦΩΤΙΑ

Ο πρόεδρος της Κοινότητας Βολισσού, Σωτήρης Παραδείσης, αποκαλύπτει στην «kedenews» όλα όσα συνδέονται µε τη Βολισσό και την καθηµερινότητά της στο πέρασµα των χρόνων.

Φέτος, που ζήσαµε ένα διαφορετικό καλοκαίρι, καθώς ο κορονοϊός εξακολουθεί να βρίσκεται ανάµεσά µας, πώς γιορτάστηκε στο νησί η γιορτή της Αγίας Μαρκέλλας; τον ρωτήσαµε. «Η Αγία Μαρκέλλα είναι το µεγαλύτερο προσκύνηµα της Χίου, και για τη Βολισσό είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτηµα που την κάνει γνωστή στα πέρατα του κόσµου. Κάθε Χιώτης, όπου κι αν κατοικεί, αισθάνεται την ανάγκη να βρεθεί εκεί κάθε χρόνο, είτε στις 22 Ιουλίου είτε οποιαδήποτε άλλη µέρα. Από τα παλιά χρόνια που η µετάβαση γινόταν µε τα πόδια, µε τα γαϊδουράκια, µε βάρκες ή άλλα πλεούµενα, µέχρι σήµερα που το αυτοκίνητο έχει εκµηδενίσει τις αποστάσεις, το πανηγύρι της Αγίας Μαρκέλλας αποτελεί την κορυφαία στιγµή της καλοκαιρινής Χίου. Ακόµα και σήµερα εκατοντάδες νέα παιδιά διανύουν την απόσταση των 47 χιλιοµέτρων από την πόλη µε τα πόδια, εκπληρώνοντας το τάµα τους. Φέτος η προσέλευση ήταν χαµηλότερη από τις προηγούµενες χρονιές, ενώ τα µέτρα προστασίας από τον κορονοϊό άλλαξαν το συνηθισµένο σκηνικό. Παρ’ όλα αυτά, η ευλάβεια των Χιωτών προς την Αγία Μαρκέλλα παρέµεινε αµείωτη» εκµυστηρεύεται ο πρόεδρος της κοινότητας, ο οποίος, παράλληλα µε την ενασχόλησή του µε τα κοινά, είναι και διευθυντής του Γυµνασίου Βολισσού.

Έτσι, κουβεντιάσαµε πόσο εύκολη είναι η λειτουργία µιας σχολικής µονάδας σε αυτή την τοποθεσία του νησιού. «Στο σχολείο υπάρχει επαρκής εξοπλισµός. Το κτίριο είναι ένα αρχιτεκτονικό κοµψοτέχνηµα που στολίζει τη Βολισσό και έχει χαρακτηριστεί από το υπουργείο Πολιτισµού ιστορικό διατηρητέο. Όµως, τα κτιριακά προβλήµατα, λόγω της παλαιότητας (έτος ανέγερσης 1928) και των άστοχων παρεµβάσεων, είναι πολλά και µεγάλα. Χαρακτηριστικότερο πρόβληµα τα κουφώµατα που αδυνατούν να αντιµετωπίσουν τα έντονα καιρικά φαινόµενα και προκαλούν δραµατικές συνθήκες για µαθητές και εκπαιδευτικούς, ενώ άλλα απ’ αυτά δεν ανοίγουν (είναι µονίµως καρφωµένα) και άλλα δεν κλείνουν. Ο ∆ήµος Χίου αδιαφορεί, δεν προχωράει στις απαιτούµενες δραστικές παρεµβάσεις και προσπαθεί µε εµβαλωµατικές λύσεις να µας ρίξει στάχτη στα µάτια» είπε.

Έπειτα µας ενηµέρωσε ότι πρόσφατα αποφασίστηκε οµόφωνα από τη Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων της Βολισσού η δηµιουργία βιολογικού καθαρισµού. «Η εγκατάσταση και λειτουργία Μονάδας Επεξεργασίας Λυµάτων αποτελεί πάγιο αίτηµα της Βολισσού και λύνει ένα χρονίζον πρόβληµα» ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά και συνέχισε λέγοντας πως «από τη ∆ΕΥΑ Ν. Χίου περιµένουµε τώρα να κάνει το επόµενο βήµα και να προχωρήσει τις διαδικασίες για την υλοποίηση της απόφασης των κατοίκων».

Η συζήτηση έφτασε λίγο αργότερα στις τοπικές γεύσεις που συνθέτουν ένα παραδοσιακό βολισσιανό τραπέζι. «Ο ετήσιος κύκλος του εορτολογίου συνδυάζεται µε τις αντίστοιχες γεύσεις. Έτσι, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά οι άνθρωποι προτιµούσαν το χοιρινό κρέας δικής τους παραγωγής και τα παράγωγά του, όπως την πηκτή. Παστώνοντας, επίσης, αυτό το κρέας εξασφάλιζαν την τροφή τους το επόµενο χρονικό διάστηµα. Το Πάσχα είχε την τιµητική του το κατσικάκι. Τις Αποκριές είχαν τα χερίσια µακαρόνια, τα χίχυλα και τα ρυζόγαλα. Τη Σαρακοστή έφτιαχναν την κολοκυθόπιτα. Το γλυκό της Πρωτοχρονιάς ήταν τα µαµούλια. Όταν γιόρταζαν ευχάριστα γεγονότα και τις ονοµαστικές γιορτές έτρωγαν τους λουκουµάδες, ενώ στους γάµους και στις βαπτίσεις όλοι έπιναν τη σουµάδα. Στο καθηµερινό τραπέζι απαραίτητο συµπλήρωµα ήταν το ξακουστό κρασί της περιοχής, ενώ, εναλλακτικά, υπήρχε η σούµα που συνδυάζεται και µε τα ψηµένα στραγάλια. Ακόµη και τα κόλλυβα της Βολισσού έχουν µια ξεχωριστή γεύση. Οι σύγχρονοι Βολισσιανοί εξακολουθούν να τιµούν δεόντως όλες τις πατροπαράδοτες λιχουδιές» περιέγραψε.

Λίγο πριν τον αποχαιρετήσουµε, του ζητήσαµε να µας εκµυστηρευτεί έναν τοπικό θρύλο. «Ο

βασικός θρύλος της Βολισσού, που έχει συµβάλει και στη διαµόρφωση της φυσιογνωµίας της, είναι η σύνδεσή της µε τον Όµηρο. Ο Ψευδοηρόδοτος αναφέρεται στην παρουσία και ενασχόληση του µεγάλου ποιητή στη Βολισσό και στη συγγραφή των “Παιγνίων”. Πολλές αναφορές κάνουν και οι περιηγητές. Τέλος, ο Κοραής ονοµάζει “Βολισσία” την έκδοση της Ιλιάδας, ενώ δηµιουργεί και τον θρυλικό Βολισσιανό εφηµέριο “Παπατρέχα”, που είναι γνωστός στους µεγαλύτερους από κάποια παλιότερα αναγνωστικά» ανέφερε.

«Η Βολισσός είναι η περιοχή που ερωτεύονται οι καλλιτέχνες, το λιµάνι

που αναζητούν οι άνθρωποι που έχουν ευαισθησίες, ο τόπος που µαγεύει κάθε επισκέπτη» τονίζει στην αρχή της κουβέντας µας ο Σ. Παραδείσης και συνεχίζει: «Πρόκειται για έναν τόπο που ακόµη κι αν έρθει κανείς κλαίγοντας µε τη σκέψη ότι βρέθηκε σε µια αποµακρυσµένη περιοχή, είναι βέβαιο ότι θα φύγει κλαίγοντας γιατί ολοκληρώθηκε το όνειρο που έζησε όσον καιρό παρέµεινε εδώ. Συνδυάζει το καταπληκτικό περιβάλλον µε την αρχιτεκτονική οµορφιά, την ποικιλία της βλάστησης µε τις καθαρές θάλασσες, τους ανοικτούς ορίζοντες µε την αποθέωση της αρµονίας, τα ιστορικά και φυσικά µνηµεία µε τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τις πεζοπορικές διαδροµές µε τον θρησκευτικό τουρισµό, τη νοσταλγία για το παρελθόν µε τη δίψα για τη ζωή. Εµείς αγωνιζόµαστε να διατηρηθεί αυτή η µοναδικότητα, να προστατέψουµε αυτή την κληρονοµιά και να µπούµε στον δρόµο µιας ανάπτυξης που θα σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον».

*όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα kedenews