«Τα ρομπότ και τα κουρδιστά στρατιωτάκια, δεν μπορούν να δημιουργούν και να ονειρεύονται το μέλλον, μόνο να υπακούν και να εκτελούν εντολές. Στεγνά, ψυχρά, με βήματα σημειωτόν, επί τόπου. Τέτοιο μέλλον στην εκπαίδευση, εννοείται πως δε θέλω να το σκέφτομαι».
Σε μία αποκλειστική συνέντευξη στο KEDENEWS.GR η ζωγράφος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας Ντιάνα Νασιοπούλου, εκφράζει την δυσαρέσκεια της απέναντι στην απόφαση του υπουργείου Παιδείας, να καταργήσει τα μαθήματα των καλλιτεχνικών και της μουσικής από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Συνέντευξη στην Αγγελική Α. Μπουρσινού
Με αφορμή την πρόσφατη απόφαση τoυ Υπουργείου Παιδείας να καταργήσει τα μαθήματα των καλλιτεχνικών και της μουσικής από το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας των τάξεων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, έχει ξεσπάσει σφοδρό κύμα αντιδράσεων από την πλευρά των διδασκόντων. Εσείς ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών, και κατά συνέπεια ως άμεσα πληττόμενη, πώς αξιολογείτε αυτή την απόφαση;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να έχω λόγο, εν όψη ενός τόσο σημαντικού θέματος. Δεν πρέπει για κανένα λόγο να πραγματοποιηθεί η κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων, της καλλιτεχνικής παιδείας και έκφρασης από το Λύκειο. Οι ηλικίες αυτές έχουν μεγάλες ευαισθησίες, τα προβλήματα αυτή την εποχή είναι πολλά και οι νέοι όντας ενήμεροι, συμμετέχουν και συμπάσχουν. Η επικοινωνία με την τέχνη και η δημιουργικότητα, είναι παράθυρο ανοικτό, φέρνει ''φρέσκο αέρα’’, αποφυγή αρνητικών σκέψεων και ψυχική ανάταση. Στην ανάγκη για δημιουργικότητα και καλλιτεχνική ενασχόληση, ενέχεται ενθουσιασμός, αισιοδοξία και ώθηση για ανίχνευση στόχων. Τα παιδιά χρειάζονται τις τέχνες όσο χρειάζονται την αγάπη και τον αέρα που αναπνέουν! Δεν είναι δυνατόν η καλλιτεχνική τους παιδεία και η διεύρυνση του νου τους να ''ανατεθεί '' αποκλειστικά στην τηλεόραση.
Ο άλλος σημαντικός λόγος για να παραμείνουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα στο Λύκειο, είναι ότι αρκετοί μαθητές σκοπεύουν να επιλέξουν σχολές που για την εισαγωγή τους σε αυτές θα εξεταστούν απαραιτήτως στο σχέδιο. Πώς λοιπόν –και με ποια λογική- νοείται, μάθημα εξεταζόμενο στις Πανελλήνιες, να μην είναι διδασκόμενο; Θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο με τα μαθηματικά, τη φυσική, τα φιλολογικά; Να ζητείται δηλαδή από τους μαθητές να εξετάζονται σε αυτά για να εισαχθούν στις σχολές τους, χωρίς να τα έχουν διδαχθεί; Κατ’ αυτό τον τρόπο ωθούνται από νωρίς σε φροντιστηριακά- πληρωμένα- μαθήματα, εκτός σχολείου, και δεν είναι βέβαιο ότι οι γονείς μπορούν οικονομικά να ανταπεξέλθουν, αυτή ειδικά την εποχή. Θα χαθούν όνειρα παιδιών, επιλογές καρδιάς, όνειρα και στόχοι, αν αφαιρεθούν τα καλλιτεχνικά από το Λύκειο.
Η απόφαση αυτή, κατά τους ισχυρισμούς της Υπουργού Παιδείας, υπαγορεύτηκε από το γεγονός ότι, σύμφωνα με αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία, τα μαθήματα τέχνης φαίνεται να κινούνται χαμηλά στην κλίμακα προτίμησης των μαθητών. Που πιστεύετε ότι οφείλεται το γεγονός της« χαμηλής παρακολούθησης »;
Ο λόγος κατάργησης, διατείνεται το υπουργείο, είναι πως σαν μάθημα επιλογής είχε την τελευταία χρονιά ποσοστό ζήτησης 9% -χαμηλό δηλαδή. Πως να ζητήσεις όμως ένα μάθημα, όταν στο σχολείο που φοιτάς δεν έχει σταλεί καθηγητής καλλιτεχνικών, θεατρολόγος ή μουσικός; Αφού σαν μαθητής δεν έχεις αυτή την επιλογή, πώς να τη ζητήσεις; Τα καλλιτεχνικά είναι μάθημα άκρως απαραίτητο για την παιδεία των μαθητών. Να αυξηθούν οι ώρες πρέπει, όχι να μειωθούν. Ολέθριο θα είναι να εξαφανιστεί από το Λύκειο το μάθημα.
Κατά την άποψή σας πρόκειται για στοχευμένη απόφαση; Μήπως δηλαδή το Υπουργείο προσπαθεί τεχνηέντως να προσδώσει στην εκπαίδευση αυστηρά τεχνοκρατικό χαρακτήρα, θέση η οποία έχει διατυπωθεί από μεγάλη μερίδα του κόσμου της τέχνης;
Θέλω να πιστεύω ότι -σαν δάσκαλοι- θα επιδιώκουμε πάντα να βρίσκουμε και να βγάζουμε στην επιφάνεια τα καλά στοιχεία των παιδιών, την ευαισθησία και τη δημιουργικότητά τους. Δε μπορώ να φανταστώ ότι θέλουμε έναν κόσμο από άψυχα, άκαρδα και υπάκουα ρομπότ. Προτιμώ –έστω και ως αφελής και ονειροπόλος- να πιστεύω πως έλαβαν συμβουλές από λάθος άτομα, ότι θα κατανοήσουν, ότι δε θα προχωρήσουν στο ξερίζωμα των καλλιτεχνικών απ το Λύκειο.
Σύμφωνα με την πολυετή εμπειρία σας πώς κρίνετε ότι θα μπορούσε να ενισχυθεί η θέση των μαθημάτων της τέχνης αρχικά στη συνείδηση του μαθητή και σε δεύτερο χρόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα;
Δίδαξα καλλιτεχνικά μαθήματα 30 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση. Ακόμα και τα παιδιά που - σε πολλά μαθήματα - κάποιοι τους κόλλησαν την ταμπέλα του ‘’ανεπίδεκτου’’, στο μάθημα των καλλιτεχνικών ήταν χαρούμενα και συμμετείχαν. Αν υπήρχαν εργαστήρια στα σχολεία, τα παιδιά θα έμεναν πολλές ώρες εκεί. Καλά θα ήταν επίσης να μπορούσαν να διατεθούν περισσότερες ώρες για επισκέψεις σε χώρους τέχνης. Να επεκταθούν οι ώρες δημιουργικότητας στην ύπαιθρο –εκτός τάξης δηλαδή. Το τελευταίο είναι εφικτό σε μικρότερους τόπους (επαρχία) και πιο δύσκολο σε μεγαλουπόλεις.
Πώς διαβλέπετε το μέλλον της εκπαίδευσης δεδομένου ότι, από την επομένη της εφαρμογής της ανωτέρω απόφασης, θα ελλείπει πλέον η καλλιτεχνική αγωγή από τα προγράμματα διδασκαλίας;
Δεν μπορώ να δω κανένα φωτεινό μέλλον στην εκπαίδευση, αν καταργηθεί η καλλιτεχνική παιδεία. Τα ρομπότ και τα κουρδιστά στρατιωτάκια, δεν μπορούν να δημιουργούν και να ονειρεύονται το μέλλον, μόνο να υπακούν και να εκτελούν εντολές. Στεγνά, ψυχρά, με βήματα σημειωτόν, επί τόπου. Τέτοιο μέλλον στην εκπαίδευση, εννοείται πως δε θέλω να το σκέφτομαι.
