Τι δείχνουν οι επιστημονικές έρευνες για τη ρίψη αλατιού στους δρόμους

Κίνδυνοι λόγω ολισθηρότητας των δρόμων ‒ Ρίψη χοντρού αλατιού στον πάγο

Με εντολή του περιφερειάρχη Γ. Πατούλη, όλος ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας της περιφέρειας, ο οποίος κατά τη διάρκεια της χθεσινής νύχτας έδωσε μάχη και κατέβαλε υπερπροσπάθειες λόγω της σφοδρότητας των καιρικών φαινομένων, συνεχίζει να βρίσκεται επί ποδός σε όλη την Αττική και παρεμβαίνει όπου απαιτείται, με στόχο την προάσπιση της ασφάλειας αλλά και τη διευκόλυνση των πολιτών.

Η Περιφέρεια Αττικής σημειώνει ότι έχει διαθέσει στο σύνολο 100 μηχανήματα, χωματουργικά, φορτωτές, γκρέιντερ, που «επιχειρούν» όπου παρατηρούνται προβλήματα, αλλά και αλατιέρες, που έχουν ρίξει χιλιάδες τόνους αλάτι στους δρόμους όπου συνεχίζεται η χιονόπτωση. Να σημειωθεί πως η περιφέρεια έχει διαθέσει πάνω από 5.000 τόνους αλατιού στους δήμους της Αττικής για τη διαχείριση της κακοκαιρίας, ενώ σήμερα έριξε άλλους 5.000 τόνους στους δρόμους της Αττικής.

Ωστόσο, το αλάτι είναι σημαντικό για το λιώσιμο των πάγων; Σύμφωνα με το science.howstuffworks.com, μειώνει το σημείο πήξης/τήξης του νερού, έτσι η ιδέα είναι να επωφεληθούμε από το χαμηλότερο σημείο τήξης. Ο πάγος σχηματίζεται όταν η θερμοκρασία του νερού φτάσει στους 0 βαθμούς Κελσίου. Όταν κάποιος ρίξει αλάτι στον πάγο, αυτή η θερμοκρασία πέφτει: Αυτό σημαίνει ότι το αλάτι διαλύεται εντός του υγρού νερού στον πάγο και χαμηλώνει το σημείο ψύξης του.

Αν σκορπίσουμε αλάτι, κάποια μόρια νερού αντικαθίστανται από τα μόρια του αλατιού. Έτσι, λιγότερα μόρια νερού μετατρέπονται σε πάγο και η διαδικασία επιβραδύνεται. Ενώ ο βαθμός πήξης μειώνεται, ο βαθμός τήξης παραμένει αμετάβλητος και ο πάγος λιώνει. Το αλάτι κατεβάζει το σημείο τήξης.

Σε βορειότερες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, όπου γίνεται πολύ πιο εκτεταμένη χρήση αλατιού για τον εκχιονισμό των δρόμων, έχουν διαπιστωθεί σοβαρές επιπτώσεις από τη διάβρωση των μετάλλων στα αυτοκίνητα και στο οπλισμένο σκυρόδεμα των κτιρίων, των γεφυρών κ.λπ.

Παλαιότερη έρευνα του Αμερικανού υδρολόγου Στιβ Κόρσι είχε δείξει ότι η πρακτική του εκχιονισμού με αλάτι ευθύνεται για τα υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης χλωριούχων στοιχείων στο νερό, με αποτέλεσμα πολλά ποτάμια να έχουν ήδη ξεπεράσει τα επίπεδα ασφαλείας για την υδρόβια ζωή. Μαζί με μια ομάδα επιστημόνων, ο υδρολόγος από τις ΗΠΑ ανέλυσε τα επίπεδα χλωρίου από τη δεκαετία του 1990 έως και το 2011. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως τα τοξικά επίπεδα των ποταμών έχουν διπλασιαστεί κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών.

Υπεύθυνοι γι’ αυτή την εικόνα, βέβαια, είναι και άλλοι λόγοι, βιομηχανικής φύσεως. Ωστόσο, η πρακτική του λιωσίματος του χιονιού με αλάτι έχει παίξει σημαντικό ρόλο, καθώς τα επίπεδα χλωριούχων στο νερό αυξάνονται σημαντικά κατά τους χειμερινούς μήνες.

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα από το αλάτι, έχουν αναπτυχθεί ορισμένες εναλλακτικές τεχνικές. Κατ’ αρχάς, χρησιμοποιείται άμμος ή λεπτόκοκκο χαλίκι σε μείγματα με το αλάτι, ώστε να μειωθεί η ποσότητά του, σε χώρες όπως η Φινλανδία και η Γερμανία. Επιπλέον, γίνεται περιορισμένη χρήση άλλων αλάτων, όπως χλωριούχο ασβέστιο ή χλωριούχο μαγνήσιο, που έχουν μικρότερη διαβρωτική δύναμη και περισσότερη θερμαντική ικανότητα, αλλά δυστυχώς είναι έως και έξι φορές ακριβότερα. Επίσης, έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία οργανικά υγρά, όπως παραπροϊόντα από την εκχύλιση τεύτλων κατά την παραγωγή ζάχαρης ή από τη διαδικασία παραγωγής αιθανόλης, σε χώρες όπως ο Καναδάς και οι ΗΠΑ.

Πληροφορίες: energyin.gr