Κορίτσια εφηβικής ηλικίας και ελληνικής καταγωγής αποτελούν κατά κύριο λόγο το προφίλ των εξαφανισμένων παιδιών στην Ελλάδα, ενώ τα πρώτα στοιχεία του 2021 δείχνουν οτι και το διαδίκτυο διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο ως μια επιπλέον αιτία που υποβοηθά την φυγή των παιδιών από το σπίτι.
Του Κώστα Παππά
Μείωση στον αριθμό των εξαφανισμένων παιδιών αλλά ταυτόχρονη αύξηση των εξαφανίσεων που οφείλονται στην ευρεία χρήση του Διαδικτύου που έφερε η πανδημία καταγράφει το Χαμόγελο του Παιδιού το 2020, σύμφωνα με τα ετήσια στοιχεία του που παρουσίασε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Εξαφανισμένων Παιδιών.
Το kedenews επικοινώνησε με τον κ. Στέφανο Αλεβίζο, συντονιστή του Εθνικού Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και θύματα εκμετάλλευσης παιδιά του «Χαμόγελου του Παιδιού και έλαβε σημαντικές πληροφορίες για το προφίλ των εξαφανισμένων παιδιών στην Ελλάδα , καθώς και για τις αιτίες που βοηθούν την φυγή τους.
Σε καλό σημείο η Ελλάδα στα ποσοστά εντοπισμού εξαφανισμένων παιδιών
Αρχικά ο κ. Αλεβίζος μιλώντας για την Παγκόσμια ημέρα εξαφάνισης παιδιών τόνισε οτι η ημέρα αυτή δεν είναι ημέρα εορτασμού , αλλά απολογισμού. «Συζητάμε τί κάναμε σχετικά με τις εξαφανίσεις το 2020 και το 2021. Σε γενικές γραμμές να σας πω οτι η Ελλάδα έχει αναπτύξει έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό εντοπισμού των παιδιών που αγνοούνται. Είμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο. Το πρόβλημα με τη χώρα μας εντοπίζεται στην συγκέντρωση ποιοτικών δεδομένων που θα μας επιτρέπουν να καταλαβαίνουμε τί ακριβώς συνέβη ,που πήγαν τα παιδιά, για ποιο λόγο φύγανε και όλες τις πληροφορίες".
Κορίτσια εφηβικής ηλικίας, ελληνικής καταγωγής κυρίως τα παιδιά που φεύγουν από το σπίτι
Δίνοντάς μας περισσότερα στατιστικά στοιχεία γι΄ αυτές τις εξαφανίσεις την περίοδο 2020 και για το πρώτο τετράμηνο του 2021 ο κ. Αλεβίζος σημείωσε: «Η εικόνα του 2020 σχετικά με το προφίλ των παιδιών που εξαφανίζονται δείχνει οτι κατά κύριο λόγο ήταν κορίτσια εφηβικής ηλικίας , ελληνικής καταγωγής και αιτία για την φυγή τους ήταν η ενδοοικογενειακές σχέσεις. Φαίνεται λοιπόν οτι τα κορίτσια για κάποιον λόγο μέσα σε αυτές τις εντάσεις άνοιγαν την πόρτα και φεύγανε. Το 2020 είχαμε 101 εξαφανίσεις παιδιών και 18 ενεργοποιήσeiς amper alert. Το πρώτο τετράμηνο του 2021 μιλάμε για 21 εξαφανίσεις παιδιών καμία ενεργοποίηση του amper alert ακόμα και τα δεδομένα που έχουμε και από αυτούς τους 4 μήνες δείχνουν οτι μιλάμε για έφηβο κορίτσι που έφυγε από το σπίτι του , ελληνικής καταγωγής που όμως εδώ υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση σε σχέση με τις αιτίες της φυγής. Το πρώτο τετράμηνο του 2021 η αιτία εντοπίζεται και σε άλλες πτυχές της δραστηριότητας των παιδιών , όπως είναι η χρήση του διαδικτύου , η γνωριμία με άλλα άτομα. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις, καθώς μιλάμε για έφηβα παιδιά, που και το συντροφικό κομμάτι παίζει και αυτό το ρόλο του».
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς που πάνε τα παιδιά που φεύγουν
Ο κ. Αλεβίζος αφού τόνισε οτι δεν γνωρίζουμε ακριβώς που πάνε τα παιδιά που φεύγουν , καθώς δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία αναφέρθηκε στα ποσοστά εύρεσης των παιδιών στην Ελλάδα που είναι ευτυχώς πολύ υψηλά: «Η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλο ποσοστό εύρεσης παιδιών, δηλαδή στις υποθέσεις που εμπλέκεται το Χαμόγελο προσεγγίζουμε το 100%.Σε οτι αφορά τη συνολική εικόνα της χώρας τα στατιστικά της αστυνομίας που είναι μέσα και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι μιλάμε για το 90% της εύρεσης παιδιών. Το που πάνε είναι ένα πολύ σημαντικό ερώτημα στο οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απάντηση. Κατά κύριο λόγο τα παιδιά έχουν σχεδιάσει που θα πάνε οπότε μένουν σε φίλους , σε φίλες , συναντιούνται με άλλα παιδιά φεύγουν μαζί, έχουν σχεδιάσει που θα μείνουν το βράδυ. Παρ΄ όλα αυτά δεν έχουμε πολλά ποιοτικά δεδομένα σαν χώρα.
Τα κορίτσια φεύγουν ήρεμα και οργανωμένα από το σπίτι
Σε ερώτηση του kedenews αν αυτές οι φυγές είναι φυγές πανικού από την οικογενειακή εστία ο Συντονιστής του Χαμόγελου του παιδιού απάντησε: «Οι φυγές πανικού, είναι ένας πολύ ενδιαφέρον όρος που ακούω από εσάς για πρώτη φορά. Θα έλεγα οτι σε αυτές τις φυγές ταιριάζουν καλύτερα στα προφίλ των αγοριών τα οποία μπορεί να τσακώνονται με τον μπαμπά ή να υπάρχει μια έντονη διαμάχη μέσα στο σπίτι, ανοίγουν την πόρτα και εξαφανίζονται. Συνήθως όμως είναι ολιγόωρες φυγές χρονικά. Τα κορίτσια πάλι δεν φεύγουν εν βρασμώ ψυχής, φεύγουν ήρεμες και έχουν σχεδιάσει και το που θα πάνε. Θα πάρουν μαζί τους χρήματα θα τα έχουν φροντίσει όλα».
Ο κ. Αλεβίζος εκτιμά επίσης οτι οι κώδικες επικοινωνίας ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς έχουν διαφοροποιηθεί και επισημαίνει ακόμα : «Σε όλα αυτά μπορεί να υπάρξει και μια κακοτυχία , μία αυστηρότητα ενός γονέα ξαφνική. Το σίγουρο είναι οτι τα δυναμικά επικοινωνίας έχουν διαφοροποιηθεί η καραντίνα έχει παίξει το ρόλο της στην αύξηση χρήσης του Διαδικτύου. Υπάρχει το ψηφιακό κενό ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά».
