Ράγισαν καρδιές τα λόγια του 32χρόνου πιλότου που σήμερα είπε το τελευταίο αντίο μαζί με την 11 μηνών κόρη του, στη σύζυγο και μητέρα του παιδιού του, Κάρολαιν
Ο επικήδειος με τον οποίο αποχαιρέτησε την νεαρή γυναίκα ο 32χρονος πιλότος προκαλεί βαθιά θλίψη. «Είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα. Πάρα πολύ τυχερός που με αγάπησε κι είναι η μητέρα του παιδιού μου. Είμαι πολύ τυχερός για τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Ένα πράγμα με θλίβει περισσότερο απ’ όλα. Δεν είναι πια εδώ και δεν θα ξαναδώ την αγάπη μου. Η κόρη μας θα μεγαλώσει και δεν θα θυμάται πόσο υπέροχη ήταν η μανούλα της. Η Καρολάιν ήταν η χαρά της ζωής, η χαρά για όλο τον κόσμο η χαρά για το σπίτι μας, η χαρά για την κόρη της. Μέσα από τη Λυδία θα είναι για πάντα μαζί μου. Να είστε καλά να προσέχετε τους ανθρώπους που σας αγαπάνε».
Ο 32χρόνος πιλότος εξέφρασε την βαθιά θλίψη του μέσα από τα σπαρακτικά του λόγια ενώ κλήθηκε να αποχαιρετήσει την σύζυγο και μητέρα του παιδιού του. «Η Λυδία θα μεγαλώσει και δεν θα θυμάται την υπέροχη μανούλα της», είπε χαρακτηριστικά.
«Μέσα από τη Λυδία θα είναι πάντα μαζί μας, θα την έχουμε όλοι πάντα στην καρδιά μας. Να είστε καλά, να προσέχετε τους ανθρώπους που μας αγαπάνε, να ζείτε όλες τις στιγμές μαζί τους. Οι δικοί μας άνθρωποι είναι πολύτιμοι και πρέπει να τους έχουμε κοντά. Αντίο αγαπημένη μου Καρολάιν», κατέληξε ο 32χρόνος πιλότος.
«Η Καρολάιν πετάει στον ουρανό»Η διευθύντρια του σχολείου, που φοίτησε η Κάρολάιν, Μερόπη Μαχαιρίδου στον επικήδειο τόνισε:
«Υπάρχουν κάποιες πιθανότητες-εφιάλτες που κανένας άνθρωπος δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει ποτέ στη ζωή του. Για το δάσκαλο είναι η φρίκη του μεγάλου αποχαιρετισμού ενός μαθητή του. Και σήμερα για εμάς η φρίκη αυτή στέκει αδυσώπητη απέναντί μας. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι, να σηκώσουμε τα δακρυσμένα μάτια, να καταπιούμε τον κόμπο στο λαιμό μας και να αποχαιρετήσουμε την Καρολάιν. Το λέω και αδυνατώ να το πιστέψω. Να την αποχαιρετήσουμε; Φεύγει ταξίδι με τον αγαπημένο της; Πάει στο σπίτι της; Συνεχίζει τις σπουδές της;
Όχι, τίποτε από όλα αυτά! Η Καρολάιν πετάει στον ουρανό, αφήνοντας πίσω της ανείπωτο πόνο, απόγνωση, αναπάντητα ερωτήματα, πίκρα και αναμνήσεις. Σε αυτές τις αναμνήσεις που είναι ένας κύκλος απίστευτου φωτός, θα ήθελα να σταθούμε. Κανείς από όσους την γνωρίσαμε δεν έχει να θυμηθεί κάτι σκοτεινό ή έστω θαμπό από την Καρολάιν μας. Όλα πάνω της ήταν φως, γέλιο, όνειρα, δύναμη, αισιοδοξία, ομορφιά και λάμψη. Η Καρολάιν δεν ήταν απλά γεμάτη ζωή! Ήταν η ίδια η ζωή! Όμορφη μέσα και έξω, κέρδιζε τους αγώνες και τους ανθρώπους με την εξαιρετική της ποιότητα. Όλοι όσοι την γνωρίσαμε συμφωνούμε. Η Καρολάιν ήλθε σαν άγγελος, φώτισε τις ζωές των γύρων της και τώρα φεύγει. Δεν θα ήθελα να μολύνω το τελευταίο μας αντίο με εικόνες και σκέψεις, βγαλμένες από τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης αβύσσου. Κοιτάμε τους δικούς της ανθρώπους, αγγίζουμε με δέος τον πόνο τους και τους απλώνουμε το χέρι. Τα λόγια είναι λίγα και φτωχά. Κάπου εδώ γύρω νοιώθω να ακούγεται το γέλιο της Καρολάιν. Ο άγγελός μας γυρνά στον παράδεισό του. Καλό σου ταξίδι γλυκό μας παιδί!»
