Μια δρασκελιά από εκεί που σμίγουν οι πιο πολλοί από τους Έλληνες μάστορες του έμμετρου λόγου, από το σημείο που ανταμώνει η έμπνευση γητευτών του μυαλού και η μαγεία άλλων νοσταλγικών εποχών και γίνονται γαλήνη για τις ψυχές των διαβατών του σήμερα, ένα πραγματικό σημείο αναφοράς, «ξελευτερώνει» τις αισθήσεις και καθαρίζει έστω και πρόσκαιρα το μυαλό από το γκριζόμαυρο που μοιάζει να επελαύνει στις μέρες μας … Κάπου στη Γλυφάδα λοιπόν…
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Από τους σπουδαιότερους δήμους της Αττικής, η Πριγκηπέσα της παραλιακής ζώνης, πανέμορφο στολίδι, όχι μόνο της μεγαλύτερης Ελληνικής Περιφέρειας αλλά της Ελλάδας ολόκληρης, έχει περπατήσει στα χρόνια, σε περιόδους φροντίδας, αλλά κι εγκατάλειψης σε μερικές από τις γωνιές της. Ποτέ, όμως δεν έπαψε να είναι υποβλητικά όμορφη. Όλα αυτά τα σκέφτεσαι καθώς περπατάς στον καινούριο «Δρόμο των Ποιητών» από την Πλατεία Χαρίτων, ως και την φασαριόζικη παραλιακή που έχει απαράλλακτα, εδώ και χρόνια, το όνομα του Θεού της Θάλασσας.
Κι αν οι προτομές των δυο νομπελιστών ποιητών μας, του Σεφέρη και του Ελύτη που θαρρείς ότι, εδώ και κάπου 25 χρόνια, κοιτάζουν με στοργή αλλά και μελαγχολία τη στράτα του μαγευτικού προαστίου, κοσμούν ένα τμήμα της σημαντικής οδού Γρηγορίου Λαμπράκη, λίγα μέτρα πιο πέρα ο δρόμος έχει, στο πρόσφατο παρελθόν, περάσει – και – περιόδους εγκατάλειψης.
Ο Δρόμος των ποιητών έρχεται να βάλει τέλος στην πιθανότητα επανάληψης αυτού του γκρίζου σεναρίου, να γαληνέψει τα βλέμματα, να μαλακώσει τις ψυχές, να ταξιδέψει το μυαλό. Σαν χρονομηχανή αυτές οι εκατοντάδες μέτρων είναι μια διαφυγή κι ήρθαν να μας δώσουν να καταλάβουμε πως μια απλή σκέψη, μια καλή ιδέα από αυτές που γλυκαίνουν την ανθρώπινη ψυχή είναι αρκετή για αυτό το ταξίδι στο χρόνο, στη μαγεία, στην ποίηση τόσο αναγκαίο στις μέρες μας. Κι η δημοτική αρχή του Γιώργου Παπανικολάου είχε αυτήν την ιδέα και την έκαμε πράξη, Είναι από τις περιπτώσεις που δε σε νοιάζει, ούτε πόσα λεφτά χρειάστηκαν, ούτε ποιος ανακατεύτηκε στη γραφειοκρατία. Μόνο μπράβο λες, αβίαστο κι άφοβο.
Οι στίχοι απλώνονται παντού, στον εμπνευσμένο δρόμο και είναι αμέτρητοι. Από τον Ελύτη, ως το Γκάτσο κι από το Σεφέρη ως το Ρίτσο, όλοι ανταμώνουν εδώ. Στο δάπεδο αλλά και στα παγκάκια. Δεξιά, αριστερά, κάτω από δένδρα, μπροστά σε σπίτια και καταστήματα, δημιουργούν μια όαση ηρεμίας και έμπνευσης που δίνει έναν μοναδικό τόνο στην περιοχή και αναβαθμίζει αισθητικά έτι περαιτέρω το αναμορφωμένο εμπορικό κέντρο της πόλης.
Και φέρνουμε στο μυαλό μας την περίφημη La Rambla, της Βαρκελώνης, περίφημο δρόμο για τον οποίον ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα , είχε πει κάποτε ότι «κάθε άνθρωπος στον κόσμο πρέπει να τον βαδίσει έστω για μια φορά στη ζωή του».
Για να απαντήσουμε σ αυτόν τον εμβληματικό επαναστάτη ποιητή από το Φουέντε Βακέρος, ότι εδώ στη Γλυφάδα που φώλιασε για τα καλά η ποίηση, είναι σαν να βρήκαν απάγκιο , όλοι οι Θεοί του λόγου…
