Γυμνή φωτογράφιση στο μνημείο του ναυαγίου “Ηράκλειον”

Γυμνή φωτογραφία μέρα μεσημέρι σε μνημείο

Γυμνή φωτογράφιση στο μνημείο του ναυαγίου “Ηράκλειον” στην πλατεία Τάλω, πραγματοποιήθηκε μπροστά στους περαστικούς. Άγνοια για το περιστατικό δήλωναν τόσο ο Δήμος Χανίων, όσο και το Λιμενικό και η Αρχαιολογία.

Στο θέμα αναφέρθηκε και ο δήμαρχος της πόλης: “Είναι προφανές ότι από τον Δήμο Χανίων ουδέποτε δόθηκε, ούτε θα μπορούσε να δοθεί άδεια για μια φωτογράφιση που να προκαλεί τη μνήμη ή το έργο τέχνης. Παράλληλα, είμαστε βέβαιοι ότι οποιοσδήποτε γίνεται μάρτυρας προσβολής των μνημείων της πόλης μας, θα πρέπει να αναφέρει άμεσα το γεγονός στις αστυνομικές ή λιμενικές αρχές, ώστε να πράξουν τα δέοντα”, δήλωσε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης, για τη γυμνή φωτογράφιση στο “χέρι”, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.

Αναλυτικά, στη δήλωσή του ο Παναγιώτης Σημανδηράκης αναφέρει τα εξής: “Το γλυπτό στην Πλατεία Τάλω φιλοτεχνήθηκε από τη διακεκριμένη Χανιώτισσα γλύπτρια Αντωνία Παπατζανάκη και τοποθετήθηκε στο σημείο το 1990, στη μνήμη των θυμάτων του ναυαγίου του πλοίου “Ηράκλειον”, που τον Δεκέμβριο του 1966 στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας.

Δεν είναι “το Χέρι”, δεν είναι ένα ακόμα συντριβάνι, δεν είναι ένα ακαταλαβίστικο για πολλούς κατασκεύασμα. Είναι ένα έργο τέχνης, φόρος τιμής σε ένα θλιβερό γεγονός που σημάδεψε τη νεώτερη ιστορία του τόπου. Όποιος αδυνατεί να κατανοήσει την αξία του, μπορεί να διαβάσει τη δίγλωσση επιγραφή στη βάση του, που αναφέρεται στα γεγονότα του ναυαγίου. Από κει και πέρα, η συμπεριφορά και η στάση καθενός απέναντι στο έργο και τη μνήμη είναι συνάρτηση της παιδείας, της αντίληψης, του αισθητικού επιπέδου και της ενσυναίσθησής του.

Είναι προφανές ότι από τον Δήμο Χανίων ουδέποτε δόθηκε, ούτε θα μπορούσε να δοθεί άδεια για μια φωτογράφηση που να προκαλεί τη μνήμη ή το έργο τέχνης. Παράλληλα, είμαστε βέβαιοι ότι οποιοσδήποτε γίνεται μάρτυρας προσβολής των μνημείων της πόλης μας, θα πρέπει να αναφέρει άμεσα το γεγονός στις αστυνομικές ή λιμενικές αρχές, ώστε να πράξουν τα δέοντα.

Η έκθεση ενός έργου τέχνης στον δημόσιο χώρο, χωρίς μουσειακή φύλαξη και απαγορεύσεις στην πρόσβαση, το καθιστά ιδιοκτησία όλων μας, αλλά ταυτόχρονα, απαιτεί σχέσεις εμπιστοσύνης με υπεύθυνους πολίτες”.