Θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα σκόρπισε η είδηση για τον θάνατο του μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς, παρτιζάνου, αντισταστιακού, Μανώλη Γλέζου σε ηλικία 97 ετών.
Ο Μανώλης Γλέζος, άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στις 13.15 λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες στο ΝΙΜΙΤΣ.
«Με ταυτίζουνε με το κατέβασμα της σημαίας... αλλά υπήρξανε και προηγούμενα, υπήρξανε κι επόμενα, υπάρχουνε και τα σημερινά», είχε δηλώσει ο μεγάλος μας αγωνιστής.
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο Νάξου, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 από τη Μάχη Ναυπλιώτου και το Νίκο Γλέζο. To 1935 ήλθε στην Αθήνα.
Το 1940 πέτυχε στις εξετάσεις για την ΑΣΟΕΕ. Μαθητής ακόμη συμμετείχε στην δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας (1939) για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, ενώ την περίοδο της ναζιστικής κατοχής ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση.
Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξαν οι πρωταγωνιστές μιας από τις πρώτες αντιστασιακές πράξεις στην κατεχόμενη Ελλάδα την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατεβάζοντας τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941 τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.
Το τολμηρό εκείνο εγχείρημα προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που μεταδόθηκε η είδηση. Η πράξη τους ενέπνευσε τους Έλληνες που αντιστέκονταν ενάντια στον κατακτητή και καθιέρωσε και τους δύο ως σύμβολα αντίστασης κατά της χιτλερικής κατοχής. Το ναζιστικό καθεστώς αποκρίθηκε με την αναζήτηση και καταδίκη των υπευθύνων (του Γλέζου και του Σάντα) ερήμην σε θάνατο από το γερμανικό στρατοδικείο. Έτσι ξεκίνησε μια εκτεταμένη αναζήτηση και τελικά, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 24 Μαρτίου του 1942 ο Μ. Γλέζος και ο συνεργός του συλλαμβάνονται από Γερμανικό κλιμάκιο και φυλακίζονται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί ο Γλέζος εξαιτίας βασανιστηρίων προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.
Στις 3 Μαρτίου 1948 συνελήφθη για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και καταδικάστηκε αρκετές φορές με διάφορες ποινές και μια φορά σε θάνατο (Οκτώβριος 1948) για «αδικήματα τύπου» και μια φορά ακόμη σε θάνατο για παράβαση του Γ' Ψηφίσματος στις 21 Μαρτίου 1949. Εντούτοις, οι ποινές θανάτου του, δεν εκτελέσθηκαν, λόγω της δημόσιας κατακραυγής του Ελληνικού λαού και της Διεθνούς κοινής γνώμης. Προσωπικότητες όπως ο Πικάσσο, ο Σαρλ ντε Γκωλ και άλλοι κινητοποιήθηκαν υπέρ του. Οι ποινές του θανάτου του μετατράπηκαν σε μια καταδίκη σε "ισόβια δεσμά" το 1950, που ούτε και αυτή τελικά εκτελέστηκε. Aποφυλακίστηκε στις 26 Ιουλίου 1954, επί κυβερνήσεως Αλέξανδρου Παπάγου.
Κατά την αρχική σύλληψη του Νίκου Μπελογιάννη (20 Δεκεμβρίου 1950) και 90 περίπου άλλων στελεχών του Κ.Κ.Ε., από τις αστυνομικές Αρχές, με την κατηγορία της κατασκοπείας, ο Ν. Πλουμπίδης διέφυγε τη σύλληψη και έκτοτε παρέμενε «εν κρυπτώ» σε διάφορα κρησφύγετα. Όταν ιδρύθηκε η ΕΔΑ (3 Αυγούστου του 1951) πρότεινε τότε ο Ζαχαριάδης στην εκτελεστική επιτροπή, για τις επικείμενες εκλογές, να χρίσει υποψηφίους βουλευτές της τους Νίκο Πλουμπίδη και Νίκο Μπελογιάννη. Η ΕΔΑ όμως φοβούμενη μην εκτεθεί για συνεργασία με το παράνομο ΚΚΕ, αντ΄ αυτών προτίμησε να συμπεριλάβει τους Μανώλη Γλέζο και Αντώνη Αμπατιέλο, επίσης θανατοποινίτες, που έχαιραν όμως ευρύτερης αποδοχής.
Με την εκλογή του, πραγματοποίησε 12 ήμερη απεργία πείνας με κύριο αίτημα την απελευθέρωση των 10 βουλευτών της ΕΔΑ που βρίσκονταν εξόριστοι. Τελικά το αίτημά του έγινε μερικώς δεκτό απελευθερώθηκαν οι 7 από τους 10 και εκείνος διέκοψε την απεργία.[4] Μετά την αποφυλάκιση του το 1954 εκλέχθηκε μέλος της Δ.Ε της ΕΔΑ και ανέλαβε οργανωτικός Γραμματέας της.Το Δεκέμβρη του 1956 ορίστηκε Διευθυντής της εφημερίδας «ΑΥΓΗ».
Το 1958, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, ο Γλέζος μαζί με μερικούς άλλους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται στο σπίτι της αδερφής του Βασιλικής (Μπούμπας) Δημητροκάλλη, με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της ΕΣΣΔ. Το χωριό του τ'Απεράθου της Νάξου πρωτοστατεί με υπόμνημα διαμαρτυρίας το οποίο υπέγραψαν όλοι οι κάτοικοι. Στο υπόμνημα αυτό συμμετείχαν με υπογραφές οι κοινοτάρχες και από άλλα χωριά της Νάξου. Στις 15 Δεκέμβρη του 1962 αποφυλακίζεται μετά την έντονη αντίδραση του Ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ο Γλέζος συνελήφθη τα ξημερώματα, μαζί με το υπόλοιπο των πολιτικών ηγετών και κρατήθηκε επί τέσσερα έτη διαδοχικά στο Γουδί, το Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), τη Γυάρο, το Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό απ΄όπου και απελευθερώθηκε το 1971 μετά από γενική αμνηστία.
Είπα να πιάσω το χαρτί
και γύρεψα μελάνι
και θάλασσες και ποταμοί γινήκανε να γράψω.
Αλήθεια δυσκολεύτηκα με τόσα που έχεις κάνει, γιατί ενα θρύλο ζωντανό πως να τον περιγράψω.
Μες την ψυχή σου κουβαλάς της ράτσας μας την δάδα που μέσα σου σιγόκαιε η λεφτέρια Μανόλη.
Ύψωσες στην Ακρόπολη για πάντα την Ελλάδα κι έκανες να παραμιλά η οικουμένη όλη.
Εκεί που σμίγει η λεβεντιά κι η λεφτεριά συγχρόνως.
Στο Απειράνθι έλεγες γεννήθηκες με αξίες που άφησε απείραχτες στο πέρασμα ο χρόνος.
Για τίς ιδέες έκανες προσωπικές θυσίες.
Τον Χίτλερ εξεφτίλισες κι όλη την Γερμανία κι ο Περικλής στα στήθια του ένοιωσε περηφάνια.
'Εκανες την Ακρόπολη σύμβολο Ελευθερίας, ξεπέρασε η παλληκαριά τα Ελληνικά ρουμάνια.
Στο αίμα σου κυκλοφορεί η Νάξος τ' Απειράνθι, οι Θερμοπύλες τ’ 'Αναπλί και η Ελλάδα όλη.
Τα λόγια σου παρηγοριάς έχουν λεμονάνθη, έχει ονοματεπώνυμο η Αριστερά Μανόλη...
Α. Γ. Ανδρουλιδάκης
