Η Κατερίνα Τσαλταμπάση, δασκάλα στο 10ο Δημοτικό Συκεών, περιέγραψε στο kedenews.gr τι σήμαινε η περίοδος του lockdown για τα παιδιά με αναπηρία, όπως τη μαθήτριά της, Μαρία από το δικό της τμήμα.
Η εκπαιδευτικός είχε αναφερθεί με μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook στην περίπτωση της αγαπημένης της μαθήτριας που δεν μπόρεσε όλο το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και όταν τα σχολεία ήταν ανοιχτά, να συμμετέχει δια ζώσης στα μαθήματα. Η ανάρτησή της έγινε όταν η Μαρία επισκέφθηκε το σχολείο μετά από μήνες, κάνοντας ένα «διάλειμμα» από την τηλεκπαίδευση.
Δείτε την ανάρτηση
«Μια πρωτόγνωρη συνθήκη»
«Η περίοδος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ήταν μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Παρόλο που ήταν πρωτόγνωρη για όλα τα παιδιά και όσους ενεπλάκησαν συνολικότερα, τα προβλήματα που άφησε αυτή η διαδικασία δεν τα βίωσαν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Θα μας επηρέαζε αν αυτό αφορούσε και ένα παιδί. Ακόμα και για ένα παιδί θα ήταν σημαντικό να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Τώρα το ζήτημα είναι ότι αφορά ένα πολύ μεγάλο μαθητικό πληθυσμό.
Εκτός από τους μαθητές με αναπηρία που δεν βίωσαν μόνο την εξ αποστάσεως περίεργα, αλλά συνολικά τη χρονιά. Ακόμα και τις περιόδους που ήταν ανοιχτά. Δυσκολίες τεράστιες είχαν και τα παιδιά από φτωχές οικογένειες, από πολύτεκνες οικογένειες. Δηλαδή μία οικογένεια με τρία ή τέσσερα παιδιά καταλαβαίνουμε όλοι ότι αποκλείεται να είχε τρία ή τέσσερα laptop ή υπολογιστές. Πολλά παιδιά έμπαιναν από τα κινητά στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Φυσικά, υπήρχαν και τα προσφυγόπουλα και τα μεταναστόπουλα που πολλές φορές δεν έμπαιναν καθόλου. Δεν είχαν ούτε αυτό το κινητό και αν είχαν ήταν παλιάς τεχνολογίας, πιο οικονομικό.
Η σύνδεση ήταν ούτως ή άλλως πάρα πολύ κακή, ενώ χειροτέρευε όταν το κινητό δεν ήταν τελευταίας τεχνολογίας», μας είπε η δασκάλα Κατερίνα Τσαλταμπάση.
Η περίπτωση της Μαρίας, μαθήτριας με κινητικές δυσκολίες
Η εκπαιδευτικός με αφορμή την περίπτωση της Μαρίας μας δήλωσε: «Το συγκεκριμένο παιδί είναι θύμα μιας συνολικής κατάστασης που αφορά το πώς βλέπει η πολιτεία τα παιδιά που χρειάζονται την αντισταθμιστική εκπαίδευση. Αντισταθμίζει, γι' αυτό λέγεται έτσι, τις δυσκολίες που μπορεί να έχει ένα παιδί. Αυτό προβλέπεται τυπικά. Υπάρχουν δηλαδή στο δημόσιο σχολείο τυπικά οι δομές της ειδικής αγωγής και της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης. Μόνο που στην πράξη σχεδόν σε όλα τα σχολεία είναι πάρα πολύ εύκολο να το κάνει κάποιος στην άκρη.
Όσο δεν υπάρχει πρόβλεψη για το πώς θα καλύπτονται τα κενά των δασκάλων που παίρνουν άδεια ειδικού σκοπού ή να αρρωσταίνουν, οι δάσκαλοι των τμημάτων της αντισταθμιστικής αγωγής καλύπτουν τα κενά των δασκάλων των τμημάτων.
Σε σχέση τώρα με τη φετινή χρονιά πιο συγκεκριμένα: Η Μαρία δεν μπόρεσε να να έρθει καθόλου φέτος. Ήρθε μόνο στον αγιασμό, για να τη δούμε, για να μας δει, για να γνωριστούμε γιατί εγώ πήγα φέτος στο σχολείο αυτό και δεν ξαναήρθε.
Ο λόγος ήταν ότι έχει έναν ευαίσθητο οργανισμό που απειλείται περισσότερο από τον οργανισμό ενός άλλου παιδιού σε σχέση με τον κορονοϊό. Γιατί τη θεωρώ τμήμα αυτής της κατάστασης;
Γιατί η αντιμετώπιση της πανδημίας, στο κομμάτι των σχολείων και γενικότερα θεωρώ, ήταν ελλιπής και υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά σε σχέση με το ποιος τελικά ωφελήθηκε από αυτή την κατάσταση με τα συνεχόμενα κλεισίματα και τα ανοίγματα, στις φάσεις που έγιναν.
Έχω έναν πάρα πολύ έντονο προβληματισμό σε σχέση με την όλη διαδικασία. Αυτό επηρέασε καθοριστικά στο δικό μου τμήμα 4 από τα 17 παιδιά.
Τα δύο ήταν προσφυγόπουλα, το ένα παιδί ήταν ελληνικής καταγωγής που ήταν από τη Σουηδία και η Μαρία, παιδί με κινητική αναπηρία».
«Η πολιτεία δεν διαμόρφωσε συνθήκες ίσων ευκαιριών»
«Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η κατάσταση με μια πιο σοβαρή αντιμετώπιση. Δηλαδή με διαγνωστικά τεστ, με μικρότερο αριθμό παιδιών ανά τάξη, δεν θέλω να καθορίσω ποιος θα είναι αυτός γιατί εξαρτάται από τις χωρητικότητες των αιθουσών. Τα σχολεία έχουνε και μεγάλες αίθουσες, έχουνε και μικρές. Δεν μπορούμε να πούμε αυθαίρετα ανά 15 αφού και αυτό μπορεί να είναι πολύ. Η ευθύνη της πολιτείας σε αυτό έγκειται. Δεν διαμόρφωσε τις συνθήκες των ίσων ευκαιριών», πρόσθεσε η Κατερίνα Τσαλταμπάση.
«Θέλουμε ένα σχολείο που να γεφυρώνει τις διαφορές»
Η δασκάλα τόνισε σε σχέση με το τι μπορεί να γίνει για να μειωθούν οι διαφορές: «Μπορούμε να πούμε ότι κατά τη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς άνοιξε η ψαλίδα μεταξύ του μαθητικού δυναμικού. Αρνητικά επηρεάστηκαν οι μαθητές και μαθήτριες που έχουν στην πραγματικότητα μεγαλύτερη ανάγκη το σχολείο.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες με οικογένειες που δεν μπορούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, πολύ βαθιά, μάλιστα, οι μαθητές και μαθήτριες με αναπηρία, οι μαθητές και μαθήτριες με μαθησιακές δυσκολίες, όσοι και όσες ίσως ξέφευγαν από τα δύσκολα περιβάλλοντα που ζουν (λόγω της οικονομικής κρίσης κάποια παιδιά έχουν άνεργο τον ένα γονιό).
Φυσικά χαιρόμαστε με τα παιδιά που ανταπεξήλθαν, ωστόσο το σχολείο -ως θεσμός- δεν νοείται να ενδιαφέρεται μόνο για αυτά τα παιδιά.
Από τη μεριά της πολιτείας είδαμε πολλές ελλείψεις. Με το συνεχόμενο κλείσιμο των σχολείων οι δάσκαλοι και οι δασκάλες δεν είχαμε την ίδια δυνατότητα παρέμβασης και εξατομικευμένης βοήθειας, όπως κάνουμε στη δια ζώσης διδασκαλία.
Και φυσικά, μιλάμε για μια εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η οποία αναφερόταν μονάχα στην ύλη και δεν έχει καμία σχέση με την εκπαίδευση όπως την προσεγγίσαμε στις σχολές μας ως φοιτητές και ως εργαζόμενοι στα σχολεία αργότερα: μια εκπαίδευση ολόπλευρη, που βλέπει το παιδί ως όλον και προσπαθεί να το σηκώσει λίγο ψηλότερα σε κάθε επίπεδο: σε επίπεδο έκφρασης, κοινωνικοποίησης, ανάπτυξης δεξιοτήτων, συναισθηματικής ανάπτυξης, επικοινωνίας με διάφορους τρόπους: προφορικά, γραπτά, καλλιτεχνικά.
Είναι ευκαιρία να μιλήσουμε για ένα σχολείο συμπεριληπτικό, στο οποίο θα χωράνε όλοι οι μαθητές και το οποίο θα φροντίζει να γεφυρώνει τις όποιες διαφορές αντί να τις μεγεθύνει, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα. Προφανώς έχουν γίνει βήματα μέσα στα χρόνια, αλλά η ισότητα στις ευκαιρίες σε σχέση με τη σχολική φοίτηση δεν έχει κατακτηθεί ακόμα, παρόλο που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη».
