Στη χώρα μας οι στρατιωτικοί ιερείς διαδραματίζουν έναν σημαντικό ρόλο μέσα στα στρατόπεδα. Σε μια χώρα , στην οποία , σε πείσμα πολλών, οι λέξεις θρησκεία και πατρίδα έχουν μια βαρύνουσα σημασία για τους Έλληνες οι στρατιωτικοί ιερείς ενσαρκώνουν αυτό τον διπλό ρόλο , των λειτουργών του Υψίστου , αλλά και των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων που καθημερινά μαζί με όλους τους Αξιωματικούς και οπλίτες φυλάσσουν Θερμοπύλες.
Ένας από αυτούς τους στρατιωτικούς ιερείς είναι και ο π. Δημήτριος Παπαστέργιος , ο οποίος διακονεί στην 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών Βόλου. Ο π. Δημήτριος δεν είναι όμως μόνο ο ιερέας στην μονάδα αυτή, αλλά και ένα ενεργό μέλος στις στρατιωτικές ασκήσεις , καθώς αριθμεί μέχρι σήμερα δεκάδες άλματα με αλεξίπτωτο , ένα από αυτά ήταν πριν από λίγους μήνες και έγινε και με Aμερικανούς Rangers- πεζοναύτες , οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι με την τόλμη και την ανδρεία του π. Δημητρίου και ζήτησαν μάλιστα να φωτογραφηθούν μαζί του.
Μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά πίστη και Χριστό
Ο π. Δημήτριος Παπαστέργιος μίλησε για τις εμπειρίες πίστης και αυταπάρνησης από την μέχρι τώρα πορεία του στις Ειδικές Δυνάμεις του στρατού. Αρχικά αναφέρθηκε στην προσφορά των στρατιωτικών ιερέων λέγοντας τα εξής : “ Οι στρατιωτικοί ιερείς είναι δίπλα στα παιδιά. Μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά Χριστό και Ελλάδα. Ο,τι πήραμε από τους γονείς και τους παππούδες μας προσπαθούμε να το μεταλαμπαδεύσουμε στα νέα παιδιά, στους νέους ανθρώπους. Είναι μεγάλη η τιμή που δίνεται στους πεζοναύτες. Κάθε παιδί μπορεί να έχει κάποια προβλήματα , κάποιες αγωνίες. Όλα αυτά τα προβλήματα λύνονται στην εξομολόγηση ”.
Το περιστατικό με τον άθεο στρατιώτη
Ο ιερέας μίλησε επίσης για το πιο χαρακτηριστικό περιστατικό που έζησε με έναν στρατιώτη , ο οποίος δήλωνε οτι ήταν άθεος. Σημειώνει λοιπόν τα εξής : “ Θυμάμαι πολύ ζωηρά ένα περιστατικό, το οποίο το βίωσα με έναν στρατιώτη στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών , ο οποίος δήλωνε άθεος, οτι δεν πίστευε σε τίποτα. Βλασφημούσε συχνά και εμάς τους ιερείς. Έλεγε οτι το μόνο που πιστεύει είναι ο Μάρξ. Αυτός ο στρατιώτης όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο και φθάσαμε στο σημείο να ανοίξει η πόρτα του αεροσκάφους για να κάνουμε το άλμα μας , άρχισε κρυφά να κάνει την κίνηση σχηματίζοντας το σταυρό. Είχε το χέρι πάνω στο εφεδρικό αλεξίπτωτο και κρυφά 'έκανε το σταυρό του. Ο φόβος στον αέρα είναι διαφορετικός από το όταν είσαι κάτω και μιλάς εκ του ασφαλούς. Όταν φθάσαμε κάτω του είπα “ Βρε Γιώργη φοβήθηκες; Εσύ δεν είπες οτι δεν πιστεύεις πουθενά; Εκεί μου απάντησε :“ π. Δημήτριε όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο παγωμένος αέρας , εκεί φοβήθηκα και έκανα το σταυρό μου , τί άλλο να έκανα”; Από εκεί και πέρα γίναμε οι καλύτεροι φίλοι”.
Μίλησε ακόμα και για την δική του εξέλιξη στους πεζοναύτες αποδίδοντάς την σε θαύμα της Παναγίας:“ Και αυτό το άλμα με τους Αμερικάνους , αλλά και το οτι ο π. Δημήτρης είναι αλεξιπτωτιστής , είναι θαύμα της Παναγίας. Και δη της Παναγίας της Πορταϊτισσας και δεύτερον στην Παναγία την Ακρωτηριανή που έσωσε την Βασιλική την Πλεξίδα από το ελικόπτερο που έπεσε πρόσφατα. Μαζί και με τη βοήθεια του Ταξιάρχη Αρχαγγέλου Μιχαήλ Μανταμάδων. Το να γίνεις αλεξιπτωτιστής και να κάνεις το στόχο σου πραγματικότητα θέλει πολύ μεγάλο κόπο. Τον αγώνα που κάνεις και τις δοκιμασίες που περνάς , μόνο με τη βοήθεια της Παναγίας και πολύ προσευχή μπορείς να τα καταφέρεις. Τα αλεξίπτωτα ήταν όνειρο ζωής για μένα. Έχω κάνει αρκετά άλματα μέχρι τώρα”.
Το πρώτο του άλμα ως ιερέας
Ο π. Δημήτρης έκανε λόγο και για το πρώτο του άλμα ως ιερέας τονίζοντας: “ Ως ιερέας έκανα και το πρώτο άλμα. Ήταν τέτοιο το ηθικό , τέτοιο το μήνυμα που μετέφερε ο στρατιωτικός ιερέας , με το τιμημένο ράσο και από κάτω την στολή του πεζοναύτη, για να παίρνουν κουράγιο όσοι ήταν δίπλα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την εικόνα , να μπαίνει μπροστά ο παπάς μαζί με το Στρατηγό , να βουτάνε στο κενό και από πίσω οι πιτσιρικάδες να λένε “ ρε συ πέφτει ο παπάς και δεν θα πέσουμε εμείς”;
Αναφέρθηκε επίσης και σε κινδύνους που προέκυψαν σε κάποια από αυτά τα άλματα: “ Υπήρξαν περιπτώσεις που κινδυνέψαμε και με τη βοήθεια του Ταξιάρχη εκεί που έβλεπες οτι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά παρενέβαινε ο Αρχάγγελος και εκεί που πήγαινε να γίνει κακό , γινόταν το καλό. Κάθε άλμα είναι ξεχωριστό. Καθένα έχει τους δικού του κινδύνους. Κανένα άλμα δεν είναι το ίδιο με το προηγούμενο”, σημειώνει και τονίζει ακόμα πως : “ Όλοι πριν πέσουμε κάνουμε το σταυρό μας. Κάθε φορά που γίνεται ένα άλμα αισθάνεσαι πως είσαι πολύ κοντά στο Θεό. Μπορεί κάποιος να μην πιστεύει τίποτα, να ανήκει οπουδήποτε , εκεί όμως , όταν ανοίγει η πόρτα και πέφτεις στο κενό , εκεί με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να μείνεις στη ζωή θα κάνεις το σταυρό σου. Πέφτουμε συνήθως από τα 1500 πόδια , οπότε καταλαβαίνετε τι συμβαίνει”.
Η γνωριμία με τους Αμερικανούς rangers
Αφηγείται επίσης τη γνωριμία του με τους Αμερικανούς rangers : “ Οι Αμερικάνοι επειδή έχουν κι αυτοί στρατιωτικούς ιερείς και κάνουν κι εκείνοι άλματα , αισθάνθηκαν διαφορετικά την παρουσία του Ορθόδοξου στρατιωτικού ιερέα. Οι δικοί τους δεν έχουν την κώμη και τα γένια. Αισθάνθηκαν μεγάλη τιμή και μάλιστα ο Αμερικανός ranger, ο λοχίας μου χάρισε τη δική του Αμερικάνικη σημαία και εγώ του έδωσα τιμής ένεκεν την ελληνική σημαία που είχα στο αριστερό μου μπράτσο, για να ανταλλάξουμε σημαίες σε ένδειξη τιμής και σεβασμού στο έργο του καθενός”.
Στέλνει παράλληλα και το δικό του μήνυμα για το ηθικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τονίζοντας τα εξής: “ Δεν έχει ο ελληνικός λαός να φοβάται τίποτα. Με πίστη στο Θεό και την Παναγία μας οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι Ειδικές Δυνάμεις είναι πανέτοιμες να αντιμετωπίσουν οποιανδήποτε απειλή , όποια στιγμή και ώρα και αν προκύψει. Πάντοτε εκπαιδευόμαστε με πολύ ιδρώτα και κόπο. Κανείς δε θέλει τον πόλεμο και ιδιαίτερα η Εκκλησία που προσεύχεται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου , αλλά δεν θα προδώσουμε και τα ιερά και τα όσια της φυλής και της πατρίδας μας. Η Παναγιά έχει σκεπάσει την Ελλάδα”.
Ο π. Δημήτρης κλείνοντας την συνομιλία μας αισθάνθηκε την ανάγκη να ευχαριστήσει τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται καθημερινά , αλλά και όλους όσοι στάθηκαν δίπλα του στα χρόνια της επίπονης εκπαίδευσης του επισημαίνοντας : “ Θέλω να ευχαριστήσω όσους βοήθησαν το πνευματικό μου έργο και στην ειδική μου εκπαίδευση. Είναι πάρα πολλοί άνθρωποι , τους οποίους αγαπώ . Δεν θα τους ονομάσω για ευνόητους λόγους , αλλά τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και ιδιαίτερα την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου και στα πρόσωπα όλων των στρατιωτικών ιερέων που υπηρετούν στον ελλαδικό χώρο και όχι μόνο”.
