Τα σοβαρά επεισόδια που έλαβαν χώρα τις προηγούμενες μέρες στο ΑΠΘ, μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών με φόντο τον νέο νόμο στα ΑΕΙ, πυροδότησαν το κλίμα σε τέτοιο βαθμό που οι φοιτητές εκφράζουν ανοιχτά τους φόβους τους, για νέο κύκλο επεισοδίων
Της Λυδίας Μπέντρος
Ο Θ.Γ. απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παρακολούθησε τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν από κοντά μιας και παραμένει ενεργός στην πανεπιστημιακή – φοιτητική κοινότητα του ΑΠΘ.
Ο ίδιος μιλώντας στο kedenews.gr εκφράζει τους φόβους, τις ανησυχίες αλλά και την αγωνία των φοιτητών μετά το νέο νομοσχέδιο για την αστυνομική φύλαξη των ΑΕΙ , αναφέροντας χαρακτηριστικά πως οι «περισσότεροι φοιτητές δεν το βλέπουν θετικά, ειδικά μετά τα τελευταία περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας».
-Ποιο είναι το κλίμα στο Πανεπιστήμιο και γενικότερα στην φοιτητική κοινότητα μετά τα επεισόδια που έχουν σημειωθεί τον τελευταίο καιρό; Υπάρχει φόβος από τους φοιτητές του ΑΠΘ πως αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να είναι η νέα πραγματικότητα στα πανεπιστήμια αφού πολύ σύντομα θα υπάρχει και πανεπιστημιακή αστυνομία;Θ.Γ.: Όσο μπορώ να κρίνω βασισμένος στις αντιδράσεις φίλων και γνωστών, καθώς και σε ό,τι βλέπω στις διάφορες επίσημες ομάδες ορισμένων σχολών στο Facebook, υπάρχει μια έντονη αποδοκιμασία. Η πλειοψηφία των αντιδράσεων που βιώνω είναι αρνητικές, οι φοιτητές καταλαβαίνουν ότι το αυτοδιοίκητο εξαφανίζεται όλο και περισσότερο και φοβούνται για το μέλλον και το τι μέλλει γενέσθαι, ειδικά κάτω από το φως των πρόσφατων περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας, οι οποίες φυσικά έρχονται να υποδείξουν ένα χρόνιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχει λοιπόν φόβος, υπάρχει οργή, υπάρχει αγωνία.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και μια ομάδα η οποία στρέφει το «κατηγορώ» της στους φοιτητές που αντιδρούν και στους «καταληψίες», ορμώμενη είτε από κομματικούς λόγους είτε από προσωπική αδιαφορία και έλλειψη πολιτικής άποψης. Ευτυχώς – και μετά από αρκετές διαδικτυακές «συζητήσεις» - διαπιστώνω ότι αποτελούν μειοψηφία, τουλάχιστον στον δικό μου ευρύτερο κύκλο.
-Ποια είναι η γενικότερη στάση των φοιτητών για το νέο νομοσχέδιο; Κάποιες γνώμες που έχεις ενδεχομένως ακούσει;
Θ.Γ.: Υπάρχουν οι φοιτητές/τριες που το εγκρίνουν, αλλά το μεγαλύτερο μέρος δεν το βλέπει θετικά. Οι περισσότεροι/ες θα προτιμούσαν μία φύλαξη η οποία να υπάγεται στον πρύτανη και το πανεπιστήμιο, όχι στην ΕΛ.ΑΣ. Οι απόψεις «καθόλου φύλαξη» και «φύλαξη ΕΛ.ΑΣ.», τουλάχιστον στη σχολή μου, αποτελούν μειοψηφία.
Δίνεται έμφαση στην ελλιπή χρηματοδότηση και στην γενικότερη εγκατάλειψη των δημόσιων πανεπιστημίων από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, και επιστρέφοντας πάλι στην δικιά μου σχολή, αυτό είναι ολοφάνερο τα τελευταία χρόνια: οι χρηματοδοτήσεις, για τις ανασκαφές πχ, έχουν μειωθεί δραματικά, υπάρχουν ελλείψεις καθηγητών, υποβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου κτλ.
Γνώμη μου είναι πως οι τελευταίες ημέρες αποτελούν το έναυσμα της πολιτικοποίησης – όχι της κομματικοποίησης - πολλών συμφοιτητών μου, και αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι. Το ζήτημα για μένα είναι αν αυτή η διεργασία θα πάρει μια ουσιαστική κατεύθυνση ή θα λάβει τέλος μετά το πέρας των πρόσφατων γεγονότων. Προσωπικά, ελπίζω στο πρώτο.
-Ποια είναι η στάση των καθηγητών σχετικά με όλα αυτά που συμβαίνουν; Αντιδρούν ή αναλαμβάνουν δράση με κάποιο τρόπο; Υποστηρίζουν τους φοιτητές;Θ.Γ.: Τις τελευταίες μέρες έχω διακρίνει μία έντονη υποστήριξη από καθηγητές, τόσο στα φαινόμενα αστυνομικής βίας εντός του πανεπιστημιακού χώρου όσο και στην βίαιη και χωρίς λόγο διάλυση της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ – λέω «χωρίς λόγο» γιατί τα μέλη της κατάληψης είχαν γνωστοποιήσει την απόφαση τους να αποχωρήσουν την προηγούμενη αμέσως μέρα. Υπήρξαν πάνω από 1000 υπογραφές καθηγητών ενάντια στο νομοσχέδιο για την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Αν και αυτές οι φωνές δεν αποτελούν την απόλυτη πλειοψηφία - ας μην ξεχνάμε άλλωστε τις παραπάνω από 500 υπογραφές καθηγητών στο κείμενο στήριξης του πρύτανη του ΑΠΘ, Νίκο Παπαϊωάννου – συνθέτουν μία ισχυρή δύναμη εντός του πανεπιστημίου, και ένα σημαντικό σημείο στήριξης των φοιτητών. Προσωπικά, νιώθω μεγάλη δικαίωση και μεγάλη χαρά όταν βλέπω καθηγητές να βγαίνουν στους δρόμους και να παίρνουν το μέρος μας με το λόγο και τις πράξεις τους, σε αντιδιαστολή με άλλους που μπορεί ακόμα και να συμφωνούν, αλλά προτιμούν να σιωπούν – ενισχύοντας έτσι τις έτερες «φωνές».
Θ.Γ.: Στις πορείες που έχω συμμετάσχει, η αστυνομία δεν έχει επέμβει χωρίς αφορμή – και όταν της δόθηκε, φρόντισε να την «αξιοποιήσει» στο έπακρον για να διαλύσει την πορεία, ακόμα και όταν η αφορμή δεν ήταν ιδιαίτερα ανησυχητική. Είναι σαφώς διαφορετικές οι αντιδράσεις αλλά και η συμπεριφορά τους ανάμεσα σε μεγάλου και μικρού μεγέθους πορείες, και το είδαμε αυτό στις συγκεντρώσεις υπέρ των δικαιωμάτων του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, τις οποίες συχνά διαλύουν χωρίς να υπάρχει λόγος.
Προσωπικά δεν έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας κάποιου περιστατικού βίας, αλλά χάρη στο διαδίκτυο έχω «καλυφθεί» και με το παραπάνω: πρόκειται για εικόνες τρομακτικές, που δεν έχουν καμία θέση σε ένα κράτος που αυτοαποκαλείται «δημοκρατικό».
Όσον αφορά τους διαδηλωτές, διακρίνω μια προσπάθεια τήρησης των μέτρων αυτοπροστασίας αναφορικά με τον covid-19. Υπάρχει μια συντριπτική πλειοψηφία με μάσκες, και αποστάσεις όποτε αυτό είναι δυνατόν. Υπάρχουν σίγουρα πιο «χαλαρές περιπτώσεις, οι οποίες θεωρώ πως δυστυχώς αυξάνονται λόγω της γενικότερης «κόπωσης» που προκαλεί η συνεχής τριβή με την ασθένεια και τον εγκλεισμό.
Πιστεύω όμως πως είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε, προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Η αντίδραση, όσο βίαιη και αν είναι, δεν έρχεται από το πουθενά: έχει τις ρίζες τις στην έλλειψη δικαιοσύνης, στην αγνόηση των αιτημάτων των φοιτητών και στην διαρκών κλιμακούμενη αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Και όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να αγνοεί τα προβλήματα που προκύπτουν, τόσο θα αυξάνεται το ήδη υψηλότατο ποσοστό ευθύνης της στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και στους δρόμους της.
