Την κατάργηση του καμποτάζ που ισχύει στα τουριστικά σκάφη, ζητά ο δήμαρχος Σύμης κ. Ελ. Παπακαλοδούκας, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα έχει πολλαπλά οφέλη για τον θαλάσσιο τουρισμό και τα νησιά μας.
Επί του θέματος, ο δήμαρχος Σύμης, έστειλε επιστολή στον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Πλακιωτάκη, στην οποία αναφέρει τα εξής:
«Αυτό που ζούμε στην πράξη και διαπιστώνουμε καθημερινά στη Σύμη, αλλά και ενημερωνόμαστε από ρεπορτάζ σε όλη την Ελλάδα, μέσα από τη δουλειά του δήμου μας, είναι ότι αναγκάζουμε δικούς μας τουρίστες-πελάτες, δηλαδή τουρίστες που θέλουν να ταξιδέψουν αποκλειστικά και μόνο στα Ελληνικά νησιά, να επιβιβάζονται και να αποβιβάζονται σε λιμάνι τρίτης χώρας, όπως της Τουρκίας, της Κροατίας, του Μαυροβουνίου και της Αλβανίας.
Ενώ δηλαδή ο αποκλειστικά δικός μας τουρίστας (αφρόκρεμα του παγκόσμιου στερεώματος), θέλει να ταξιδέχει με ένα υπερπολυτελές σκάφος, στα Ελληνικά νησιά, εδώ και 20 χρόνια που γνωρίζω, ως Δήμαρχος Σύμης, κάνει είσοδο σε γειτονική χώρα και έξοδο από γειτονική χώρα, μολονότι επί διάστημα αρκετών σημερών, διασχίζει με στάσεις όλο το Αιγαίο και τα Ελληνικά νησιά, έναντι πινακίου φακής.
Είναι λοιπόν απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου, να εφαρμόζεται ακόμη στην Ελλάδα ένας αναχρονιστικός παλαιός νόμος (περί καμποτάζ) που απαγορεύει στα επαγγελματικά πλοία με ξένη σημαία να αρχίζουν και να τελειώνουν την θαλάσσια κρουαζιέρα τους στην Ελληνική επικράτεια. Δεδομένου δε ότι τα επαγγελματικά αυτά πλοία αναψυχής, αποτελούν όπως προείπα, ένα τεράστιο μέγεθος για το θαλάσσιο τουρισμό της χώρας μας και του νησιού μας, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί, πόσα έσοδα χάνονται ετησίως, από τον συγκεκριμένο αναχρονιστικό παραλογισμό.
Τι έχει να χάσει άραγε η Ελλάδα από την άρση του καμποτάζ και την κατάργηση αυτού του αναχρονιστικού νόμου; Μήπως τώρα, τα πλοία αυτά υπό ξένη σημαία, δεν έρχονται νόμιμα τελικά στα Ελληνικά νησιά και δεν ταξιδεύουν ανεμπόδιστα; Αυτός ο νόμος αλήθεια, πιστεύει κανείς εν έτει 2020, ότι έχει ανακόψει έστω και κατ’ ελάχιστον, τις προσεγγίσεις των ξένων, επαγγελματικών πλοίων στα Ελληνικά λιμάνια, προσφέροντας επιπλέον ναύλους στα υπό Ελληνική σημαία αντίστοιχα επαγγελματικά πλοία (όπου τα τελευταία χρόνια, όπως ήδη γνωρίζουμε από δημοσιεύσεις, η πληρότητα τους αγγίζει έως και το 100% τους μήνες αιχμής);
Νομίζω ότι στρουθοκαμηλίζουμε, με τέτοιους ανόητους ισχυρισμούς και επιχειρήματα. Μόνο ζημιά υφίσταται ο θαλάσσιος τουρισμός και η οικονομία της χώρας μας, δεδομένου ότι θα είχε δυνατότητα να εισπράττει σημαντικά έσοδα από μία ανύπαρκτη έως σήμερα πηγή, λόγω διατήρησης του καμποτάζ, σε όλους τους τομείς (διανυκτερεύσεις, εστίαση, μεταφορά, διασκέδαση, μουσεία κ.λπ.).
Γι’ αυτό επιβάλλεται κατά τη γνώμη μου, να καταργηθεί άμεσα αυτός ο αναχρονιστικός νόμος, έστω και τώρα, μετά από χρόνια, ώστε οι τουρίστες που επιθυμούν να ταξιδέψουν αποκλειστικά και μόνο στα Ελληνικά νησιά και προορισμούς, να επιβιβάζονται και αποβιβάζονται ελεύθερα, με απλές διαδρομές, μόνο από την Ελλάδα, χωρίς τέτοιου είδους περιορισμούς ως προς τα επαγγελματικά πλοία υπό ξένη σημαία, τα οποία με τον τρόπο αυτό και αφού έχουν πληρώσει το φόρο που τους αναλογεί (φόρος κυκλοφορίας και ελεύθερης διέλευσης).
Οι Κυβερνήτες σκαφών, καθώς και όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά ναυλομεσητικά γραφεία, σε αλλεπάλληλα άρθρα για την Ελλάδα αναφέρουν ότι καθώς έχουν πρωτεύον προορισμό αναψυχής την Ελλάδα, ένα είδος δασμού κατά την είσοδο τους στη χώρα θα εξυπηρετούσε τη διέλευση και κυκλοφορία των θαλαμηγών στην Ελληνική επικράτεια, όντας ο αποκλειστικός προορισμός τους, το οποίο και θα τους διευκόλυνε και θα έκανε απλούστερες τις διαδικασίες για όλους. Τα σκάφη θα ελλιμενίζονται υποχρεωτικά περισσότερες ημέρες στα λιμάνια μας και οι τουρίστες θα παραμένουν περισσότερες ημέρες στα λιμάνια υποδοχής και εξόδου, συμβάλοντας πολύτιμα για την οικονομία της χώρας μας, κεφάλαια.
Για να γίνει κατανοητή η πρόταση μας, αναφέρουμε ένα απλό-σύνηθες παράδειγμα στον συγκεκριμένο κλάδο. Ένα σκάφος υπό ξένη σημαία (τρίτης χώρας), χωρίς απαγόρευση καμποτάζ, θα ελλιμενιστεί στη χώρα μας (π.χ. στον Πειραιά) τρεις-τέσσερις μέρες κατ’ ελάχιστον πριν επιβιβαστούν σε αυτό οι πελάτες, χρόνο που χρειάζονται απαραίτητα τα εν λόγω σκάφη προκειμένου να είναι έτοιμα για την ημέρα του ναύλου (καθαριότητα, προμήθειες τροφίμων, πλήρωση δεξαμενών καυσίμων και νερού. ελλιμενισμός).
Το ίδιο συμβαίνει και με τους πελάτες τους, οι οποίοι θα κανονίσουν την άφιξη τους από την ημερομηνία επιβίβασης, 2-3 μέρες νωρίτερα, κατ’ ελάχιστον, για να γνωρίσουν την Αθήνα, πράγμα που σημαίνει έσοδα για ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες, εμπορικά καταστήματα, μουσεία, εκδρομές σε αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ., τα οποία θα επισκεφθούν οι πελάτες του συγκεκριμένου σκάφους, πριν επιβιβαστούν σε αυτό, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα κρουαζιερόπλοια, τα οποία κατόρθωσαν και εξαιρέθηκαν από το καμποτάζ, δημιουργώντας στα “home port” στα λιμάνια της χώρας μας.
Εν συνεχεία, θα επιβιβάσει πελάτες από τον Πειραιά, αρχίζοντας την κρουαζιέρα στα νησιά μας και μετά από 7-15 ημέρες που είναι οι σύνηθες ημέρες της κρουαζιέρας, θα τους απιβιβάσει ξανά σε Ελληνικό έδαφος π.χ. στη Σύμη, όπου και θα συνεχίσουν τις διακοπές τους για ακόμη 3-4 μέρες κατ’ ελάχιστο έως την αποχώρηση τους από τη χώρα. Όλα αυτά τα έσοδα, χάνονται από το κοινωνικό σύνολο, για την Ελλάδα και για το ΑΕΠ της, επειδή ο αναχρονιστικός νόμος περί καμποτάζ, απαγορεύει στα υπό ξένη σημαία επαγγελματικά πλοία αναψυχής, την επιβίβαση και αποβίβαση πελατών στην Ελλάδα.
Προτείνουμε τη θέσπιση στην Ελλάδα, όπως γίνεται και στις άλλες ευρωπαϊκές, αλλά και γειτονικές χώρες Τουρκία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία κ.α., ενός νέου μέτρου εφάμιλλου με αυτό το φόρο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέβαλε το έτος 2014 στα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής, με μηνιαίο τέλος κυκλοφορίας διέλευσης και χρήσεις μαρίνων και λιμένων, που να αφορά όλα τα επαγγελματικά πλοία υπό ξένη σημεία, τα οποία δραστηριοποιούνται στην Ελληνική Επικράτεια και το οποίο θα εισπράττεται κάθε φορά στον πρώτο λιμένα εισόδου, πληρωτέο π.χ. με e-paravolo ή μέσω των ναυτικών πρακτόρων.
Στην Τουρκία, ενδεικτικά, γνωρίζω ότι χρεώνουν 37 δολάρια ανά μέτρο σκάφους, για κάθε επαγγελματικό πλοίο που φέρει ξένη (μη Τουρκική) σημαία, και πραγματοποιεί κρουαζιέρες στην Τουρκική επικράτεια, χρησιμοποιώντας Τουρκικά λιμάνια και μαρίνες. Μια ελληνική επαγγελματική θαλαμηγός τριάντα (30) μέτρων για παράδειγμα στην Τουρκία πληρώνει περίπου 1.500 ευρώ στην άφιξη, όταν το ίδιο αντίστοιχο πλοίο με Τουρκική σημαία στην Ελλάδα πληρώνει 200 ευρώ!!! στην άφιξη. Κάτι αντίστοιχο λοιπόν, με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας, θα μπορούσαμε κι εμείς ως χώρα να επιβάλλουμε στα επαγγελματικά πλοία που φέρουν σημαία ξένης χώρας και δραστηριοποιούνται κάθε τουριστική περίοδο στην Ελληνική Επικράτεια, εκμεταλλευόμενοι (έναντι πινακίου φακής), τον ήλιο, τη θάλασσα και τις απίστευτες ομορφιές της πατρίδας μας.
Όσον αφορά τέλος το θέμα της επιστολής ΦΠΑ στα ναυλοσύμφωνα που φημολογείται, χωρίς να ειδικευόμαστε στο ευρωπαϊκό δίκαιο, πιστεύουμε ότι θα είναι παράνομο, αν σε ναυλοσύμφωνα που συντάσσονται και πληρώνεται ο ΦΠΑ σε άλλη χώρα της Ε.Ε. επιβάλλεται εκ νέου ΦΠΑ όταν καταπλέουν σε ελληνικούς λιμένες ή μαρίνες.
Εν κατακλείδι λοιπόν, θεωρώ ότι ο θαλάσσιος τουρισμός (yachting) στη χώρα μας, έχει τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης, με απλές νομοθετικές παρεμβάσεις από την πολιτεία, για το καλό του ΑΕΠ της χώρας, το κοινωνικό σύνολο των νησιών μας και ειδικότερα των ακριτικών.
Με εκτίμηση,
Ελευθέριος Παπακαλοδούκας
Δήμαρχος Σύμης
Πηγή: www.rodiaki.gr
