Πολλοί λένε ότι είμαστε σε μια περίοδο έντονης αντίθεσης σε σχέση με τις επενδύσεις στην ακίνητη περιουσία. Είναι γεγονός πως μετά από μια δεκάχρονη οικονομική ύφεση (2008-2017), η οποία έπληξε την Ελλάδα, οι τιμές των ακινήτων, ως γνωστόν, υποχώρησαν σημαντικά, όπως μαρτυρούσαν όλοι οι δείκτες, επίσημοι και μη. Στο ίδιο διάστημα η μεταβολή των αντικειμενικών αξιών, των αξιών δηλαδή με τις οποίες συνδέονται δεκάδες φόροι μέχρι και το ρεύμα που πληρώνουμε, ήταν αμετάβλητη.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω οι τότε κραυγές της αγοράς περί αδικίας.
Όλα αυτά ξεχάστηκαν με την έλευση των ξένων επενδυτών. Το «καλώς ήρθε το δολάριο» στην πραγματικότητα όμως, και όχι στον ελληνικό κινηματογράφο, ήταν για περίπου 2,5 χρόνια η ευκαιρία όλων να επανέλθουν τα επίπεδα μιας εποχής που φαινόταν μέχρι τότε ως μακρινό όνειρο.
Ειδικά στην Αττική αλλά και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, χιλιάδες ακίνητα μεταβιβάστηκαν σε ξένους επενδυτές, δίνοντας έναν τόνο αισιοδοξίας στην εγχώρια αγορά, ταυτόχρονα με μια εξιλέωση του κράτους, με τη μικρή διόρθωση το 2018 των αντικειμενικών και επαναφέροντας την κανονικότητα της συναλλαγής ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση σε μια κτηματαγορά που μέχρι τότε νόμιζε ότι τα είχε δει όλα.
Ανέβηκαν οι τιμές πολλών περιοχών τόσο σε επίπεδο μίσθωσης όσο και επίπεδο πώλησης δυσανάλογα σε σχέση με τα εισοδήματα των Ελλήνων. Υψηλές τιμές σε προβεβλημένες περιοχές, ο ξένος που θα μας σώσει αγοράζοντας το ακίνητο που μέχρι τότε δεν θα τα αγόραζε κανείς και τώρα κάνουν όσο όλο Μανχάταν, αλλά και ενοίκια σε επίπεδα μισθών διπλωμάτη.
Δημιουργήθηκε λοιπόν εκ νέου το ερώτημα περί υπερβολικών τιμών, φούσκας ακινήτων κτλ. Στους παλαιότερους αυτό το ερώτημα ήταν μόνιμο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα από το 2003 μέχρι το 2008.
Κάπου εκεί ήρθε και ο Covid-19
Ανάμεσα σε μια κτηματαγορά που ανέβαινε μαζί με τη δεδομένα αδόμητη εικόνα της μέσα από ένα σαθρό υπόβαθρο στηριζόμενο από διάφορους παρατρεχάμενους, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν μερίδιο από αυτήν, όλοι περίμεναν την πτώση. Κι όμως δεν ήρθε. Εδώ και 15 μήνες, από τον Μάρτιο του 2020, οι Έλληνες με τις όποιες οικονομικές δυνατότητες τους είχαν απομείνει επανήλθαν στο προσκήνιο ή καλύτερα φάνηκαν μετά την αναγκαστική απουσία του ξένου «παίκτη».
Και είναι αυτοί που στην ουσία διατήρησαν τις τιμές της προηγούμενης περιόδου ψηλά. Είναι η συγκρατημένη αισιοδοξία όλων ότι η πανδημική κρίση θα έχει σύντομη ημερομηνία λήξεως. Είναι το γεγονός ότι οι τιμές στη χώρα μας στις πιο πολλές περιοχές για το ξένο κεφάλαιο είναι ιδιαιτέρως ελκυστικές. Είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης ή μήπως είναι όλα μια υπερβολή;
Χάρη στις συναλλαγές, η ευημερία του ενός ωφελεί όλους τους άλλους.
- Frederic Bastiat, Γάλλος οικονομολόγος και κοινωνιολόγος
Όπως και να έχει, η αγορά αποτυπώνεται στις συναλλαγές και στην πράξη. Δεν βασίζεται σε σενάρια, ερωτήματα και υποθέσεις. Εφόσον γίνονται συναλλαγές και πράξεις σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση και διαμορφώνεται κλίμα αντίστοιχο αυτής της κατάστασης.
